Gisteren traden de Sunshine Soldiers op in Brummen, in de Oranjerie van woonzorglocatie Klein Engelenburg, of, eigenlijk niet in de Oranjerie zelf, maar in de magistrale parktuin van het landgoed. Het optreden van Bobbie en Joe, dit keer speciaal voor de 95e verjaardag van mijn moeder, viel, vanwege een verbouwing, toevallig op de eerste dag na de verhuizing van alle bewoners naar een andere woonkamer. Dit ging niet geheel ongemerkt; een aantal bewoners was hierdoor echt behoorlijk in de war. Ongelooflijk echter hoe de heren direct bij hun aantreden zonneschijn toverden in de harten van alle aanwezigen, en… rust in de hoofden. Als echte soldaten kwamen ze om de mensen te bevrijden en, als sneeuw voor de zon, verdween de rusteloosheid van het toneel en werd er een podium gecreëerd dat ruimte bood aan een potpourri van muziek, zang, dans, spel, creativiteit en improvisatie.
Het optreden begon met een serenade voor mijn moeders hondje Robbie en deze hulde ging vlekkeloos over in een lang zal ze leven voor de jarige, mede “in naam van de koningin”. Vervolgens kwamen, in een vijf kwartier durend programma, allerlei liederen voorbij die refereerden naar de reizen die mijn moeder de afgelopen 95 jaar had gemaakt, letterlijk over de wereld heen, en figuurlijk, door het leven. Dit op bijzonder humoristische wijze en begeleid door ukelele, mondharmonica en minitrompet en naadloos aansluitend op toevallige geluiden uit de omgeving, zoals belgerinkel van de spoorwegovergang, voorbijrazende treinen, aanwakkerende wind en interfererend publiek. Alle lachspieren worden op een dergelijk ontspannend middagje wel behoorlijk aan het werk gezet! Het totaal was een fantastisch mozaïek van creativiteit, humor en muziek, dat zijn uitwerking niet miste. Mijn moeder heeft met volle teugen genoten, gelachen en gestraald. Terwijl zij de afgelopen 95 jaar nooit in het middelpunt heeft willen staan, liet ze het zich gisteren met veel plezier welgevallen.
Wat mij betreft hoeven de Sunshine Soldiers met hun volgende bezoek niet te wachten tot de 96e verjaardag van mijn moeder. Misschien is de 14e verjaardag van Robbie hiervoor wel een mooi moment, dan wordt het hondje, omgerekend in mensenjaren, ook al 91! En, zo te zien voelen Robbie en Bobbie zich bij elkaar uitstekend op hun gemak!
Ontzettend bedankt voor jullie liefdevolle en ontroerende optreden! Graag tot een volgende keer!
Hartelijke groeten,
Carolien